توضیحات

عسل آفتابگردان

گل آفتابگردان با نام علمی Helianthus Annuus L. از تیره کاسنیان، احتمالاً یکی از معروف‌ترین گل‌های جهان است. این گیاه یک گیاه سالانه است، بدین معنا که باید هر سال در فصل بهار کاشته شود، زیرا نمی‌تواند در فصل زمستان زنده بماند. گل آفتابگردان گیاهی مرتفع است که تا ارتفاع ۳ متر و رأس گل آن تا قطر ۳۰ سانتیمتر رشد می‌کند. رنگ آن مانند خورشید زرد است و شباهت این گل به خورشید باعث انتخاب این نام برای آن شده است.

عسل آفتابگردان هم جزء آن دسته از عسل هایی می باشد که به سرعت کریستال (شکرک یا رس) می بندد، اما این باعث نمی شود آن را کمتر از سایر انواع عسل های طبیعی کم ارزش کند. برعکس، این عسل در واقع کاملا مغذی و غنی از عناصر مفید مانند اسیدهای آمینه و مواد معدنی است که دارای خواص ضد باکتری، انرژی دهنده و آنتی اکسیدانی هستند.

گل آفتابگردان را بهتر بشناسیم

این گیاه در خاک حاصلخیز و مرطوب بخوبی زهکشی شده و با کود گیاهی فراوان بهتر رشد می‌کند. گل آفتابگردان به نور کامل خورشید نیاز دارد و در تمام طول روز به دنبال خورشید می‌چرخد. شکوفه‌ دهی آن‌ها در اوایل ماه جولای (اواسط تیرماه) آغاز شده و تا ۲۰ روز به طول می‌انجامد. شهد این گل معمولاً در روزهای گرم و به همراه شبنم صبحگاهی در دمای ۲۴ تا ۳۰ درجه سانتی گراد ترشح می‌شود. بر روی هر یک ساقه از این گیاه ممکن است تا ۱۵۰۰ گل وجود داشته باشد که از میان آن‌ها، اولین گل بیشترین شهد را تولید می‌کند.

رأس گل خوشه‌ای از گل‌ها است که از صدها یا هزاران گل به نام گلچه ایجاد می‌شود. گلچه‌های مرکزی مانند مرکز یک گل معمولی و گلچه‌های بیرونی مانند گلبرگ‌های زرد رنگ به نظر می‌آیند. این گل به دلیل رنگ زرد و اندازه بزرگ خود، به راحتی توسط حشرات و پرندگانی که به قصد گرده‌افشانی به سراغ آن می‌آیند قابل رویت است.

گل آفتابگردان گل نشان ایالت تگزاس ایالات متحده است، به همین دلیل ایالت تگزاس گاهی اوقات ایالت گل آفتابگردان نیز نامیده می‌شود. گونه‌های دیگری از همین تیره وجود دارند که معروف‌ترین آن‌ها گل آفتابگردان رویال کالیفرنیا است که گل‌های آن دارای رنگ بورگاندی (قرمز+بنفش) هستند.

عسل آفتابگردان چیست ؟

به دلیل اینکه سطح کشت زیادی از گل‌های آفتابگردان وجود دارد، زنبورها می‌توانند شهد و گرده گل کافی مورد نیاز خود را بیایند. در برخی کشورها، عسل آفتابگردان به عنوان عسل تک‌گل چندان اهمیتی ندارد و اغلب با سایر انواع عسل‌ها ترکیب می‌شود.

مصرف عسل در کشورهای شرق دور در دهه‌های اخیر بسیار افزایش داشته است. ژاپن و چین، الزام در مصرف عسل برای کودکان در مدارس را تعیین کرده‌اند و برخی از این عسل‌های مصرفی، عسل آفتابگردان هستند.

تبلور (شکرک زدن): این عسل به دلیل مقدار گلوکز بالای خود، دارای تبلور سریع (در عرض ۲ ماه) و بسیار سخت است و زمانی که متبلور می‌شود، بلورهای بسیار ریز با طعمی با طراوت (مانند فوندانت) ایجاد می‌کند.

گرده گل: تغییر میزان آن از مقادیر کمتر از ۲۰ درصد تا بیش از ۹۰ درصد ثبت شده است و میزان دانه گرده‌های آن در هر ۱۰ گرم، معمولاً کمتر از ۳۰۰۰۰ است.

خصوصیات برجسته: دارای رنگ زرد روشن منحصر به فرد، مقدار پرولین و اسیدیته کمی بالا و مقدار گلوکز بالا است که منجر به وجود مقدار زیاد فروکتوز+گلوکز و مقدار پایین نسبت فروکتوز به گلوکز می‌شود. در اکثر اوقات، عسل گل آفتابگردان دارای مقدار آب بالایی است که به وجود نسبت بالای گلوکز به آب منجر می‌شود. مقادیر پایین برای ساکارز و سایر اولیگوساکاریدها نیز ثبت شده‌اند.

ویژگی های عسل آفتابگردان

رنگ: زرد روشن با شدت کم

بو/رایحه: میوه تازه و گل‌دار (میوه مانند)، گرم و گیاهی، نه چندان شدید

شیرینی: متوسط

اسیدیته: قوی

تلخی: ناموجود

مقاومت/طعم ثانویه: کوتاه

خواص عسل آفتابگردان برای سلامتی

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که عسل آفتابگردان هیچ فایده‌ای برای سلامتی آن‌ها ندارد و چندان مغذی نیست، اما این موضوع حقیقت ندارد. این عسل تمام خاصیت‌های هر عسل تولید شده توسط زنبورها را دارا می‌باشد و علاوه بر آن‌ها، خواص ویژه این گیاه را نیز به همراه دارد.

زنبور درمانگرها این عسل را برای درمان مشکلات دستگاه گوارش، بیماری‌های ریه و کلیه و بخصوص بیماری‌های قلب و عروق خونی توصیه می‌کنند. این عسل برای تمام بیماران قلبی توصیه شده است و برای افراد مسن که نیاز به استراحت و انرژی مضاعف دارند (به دلیل خواص تقویت کنندگی آن) و کودکان در حال رشد (به دلیل تقویت سیستم ایمنی بدن) بسیار مفید است.

این عسل نیز همانند تمام عسل‌های دیگر، دارای خواص ضد میکروبی است و برای ترمیم زخم، آماس پوست، ورم غشای مخاطی بینی و سینوزیت توصیه شده است (و به صورت رقیق شده با آب، برای شستشوی زخم نیز استفاده شده می شود).

عسل آفتابگردان به دلیل مقدار آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آن نیز برای تمام انواع سرماخوردگی و آنفولانزا و علائم ناخوشایند آن‌ها مانند عطسه، سوزش گلو و تب توصیه شده است. یک قاشق چای خوری عسل را درون چای ولرم (و نه داغ) حل نموده و بنوشید. به خاطر داشته باشید که (برای بزرگسالان) در وضعیت‌های حاد، روزانه به ۵ یا ۶ قاشق غذاخوری از این عسل احتیاج دارید.